Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 526]

Goenavond

Geen' heerdstêe nu,

geen' kave, in 't dorp,

of rook 'n laat ze puilen

ten avonde in,

die nederdaalt.

De vogels zijn gaan schuilen.

Gaan schuilen nu

ook, meer als moê,

gaan stillekens, beneden

hun eigen dak,

de menschen, met

hun' afgewrochte leden.

Geen' heerdstêe, en

geen' kave, of elk

'n heeft er ééne in de ooge:

‘De vrouwe steekt

het houtvier aan,

de rook gaat rechte omhooge.’

Heel 't schamel dorp

is moê- en matgekruid,

gekreund, gekropen,

't allaam gewend

in 't akkerland ...

en stakestijf gestopen.

Hun' ruggen gaan

ze rechten en,

te langen tijd gebogen,

zal iedereen

nu, zorgeloos,

zijn pijpke rooken mogen.

[p. 527]

 

Te berde staat,

 

en roept alreê,

 

de zoppekom: al keuken,

 

al eetzale is

 

het leemen huis,

 

al kittelende reuken.

 

 

 

‘Goenavond, Jan;

 

goenavond, Joos;

 

goenavond, al te zamen:

 

tot morgen! Smake

 

uw eten, en ...

 

Zoo moge 't wezen! Amen.’

 

 

 

22-10-1896.