Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 454]

Hostieblommen

o Gij schoone witte plekken,

midden onder 't donker groen,

die 'k, al waar mijne oogen strekken,

zie de boorden blinken doen

van de landsche zonnewegen:

zomerzegen,

sterrenregen,

blommen, God den Heer gewijd,

willekom mijne oogen zijt!

Dun van stamme en lang van lijve,

ringsom, als een rad gedaan,

zie 'k u geren, zie 'k, en 'k blijve

geren vóór u, blomkes, staan:

'k zeg dan, naar u neergestopen:

‘Rekwijd open

staan uw' knopen,

zonder doek of deksel om:

zijt mij, blomkes, willekom!’

Hostieblommen, schiere en schoone

staan uw' twintig nopkes, net

als een' witte maagdenkroone,

blinkend om uw hoofd gezet;

gladgeglimde spaansche kragen

zie 'k u dragen,

lange dagen,

lange maanden, hier en daar:

willekom mij, gansch het jaar!

8-1-1897.