Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 428]

Vogelzang

Ik hoore 't, gij vogelkens,

luide genoeg

herhaalt en herhaalt gij

uw' spraken;

maar, hoe ik mijn beste doe,

spade ende vroeg,

'k en wete er geen zin van

te maken.

Verstaat gij malkanderen,

elk in zijn' taal?

Verstaat, gij die meest en

die merelt,

die lijstert, die leeuwerkt, die

muscht, altemaal

uw maagschap, tot tenden

de wereld?

Geen slagers en kenne ik, zoo

dapper als ... ei!

die, slaande uwen klank uit

der kelen,

komt vinken en klinken hier,

vroeg in de mei,

en zitten en zingen

en spelen.

Ge 'n hebt me noch dit, in uw'

zangen, gedwaald;

noch dat, in uw zingen,

vergeten;

gelijk is het altijd, al

't gene gij taalt,

gewikt en gemikt en

gemeten.

[p. 429]

 

Zoo zongen uwe ouders, zoo

 

gij ook, nadien;

 

en, na u, zoo zingen

 

uw' jongen;

 

hebbe ievers ik nachtegaals

 

zonen gezien,

 

't was nachtegaalszang, dat

 

zij zongen.

 

 

 

Dan - alles van buiten weet ge:

 

al dat gij zingt

 

en zurkelt en zabbert;

 

't zit even

 

zoo net in zijn' haken en

 

oogen, mij dinkt,

 

of ware 't met inte

 

geschreven.

 

 

 

Daar leerde toch iemand u 't

 

liedergeluid

 

naar maten en wetten

 

bedwingen;

 

nu heffen, nu leggen: dan

 

in en dan uit,

 

van 't hoogere in 't leege

 

verspringen!

 

 

 

Geen scholen en wete ik, daar,

 

lastig en lang,

 

gij zaat, om uw' lessen

 

te leeren,

 

zoo menschen dat moeten, die

 

spel en gezang

 

betalende menschen

 

vereeren!

[p. 430]

 

Gods werken; zijt wonder: ik

 

wille u verstaan,

 

doch, helder en wordt het ...!

 

Geraden

 

en kan ik het raadsel, hoe

 

Hij heeft gedaan,

 

de Godlijke Dader,

 

Zijn' daden!

 

 

 

25/26-1-1897.