Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 332]

Amas me

Minneboden, machtig licht,

lieve zonnestralen,

mochte ik ooit een boodschap doen

en er dank van halen,

zoo gij, zonne, er dank van haalt,

doende mij, verrezen,

boodschap dat het morgen, en

dag nog eens, zal wezen!

Dag is uwe liefde mij,

laat den nevel nijgen,

God, en, eer 't nog langer lijdt,

dag en dauw bedijgen!

Minneboden, machtig licht,

alle ellenden lavend,

boodschapt mij den goeden dag,

nooit en zij 't meer avond!

‘Amas me, bemint ge mij?’

boodschapdoende stralen,

hoorde Simon Petrus, en

namaals ik, herhalen:

boodschapt aan die 't Simon vroeg,

drie herhaalde werven,

dat ik, Hem beminnende, ook

leven wille en sterven!

1890-93(?).