Dichtwerken (deel 1 en 2)

[Robert, ons eenig kind, die ons getween doet leven]

Robert, ons eenig kind, die ons getween doet leven
op hope, dat gij ons zult eere en liefde geven,

gaat, schuldeloos, weêrom met 't blanke kleed versierd,

en nut het hemelsch Brood van Hem die u, verborgen
in Zijne aanbidlijkheid, verleende aan onze zorgen

en die den eersten keer met u Zijn bruiloft viert!

Komt weder dan, Robert, met God, bij beide uwe ouders,
en maakt de zoete plicht nog zoeter die hun' schouders

van God is opgeleid, als gij geboren wierdt!

Juni 1886