Mevrouwe van Houthulst
Diepe in 't donker groen geborgen
van els-, eek- en sperrelaar,
leeft Mevrouw hier zonder zorgen
en eenieder jeunt het haar;
weunt hier vriendschap, weunt hier vrede;
't is 't geluk van 't huisgezin;
ja, na de oude vlaamsche zede,
God is 't end hier en 't begin.
Als Mevrouwe, op vroege voeten,
gaat al naar de kerke toe,
komt de nachtegaal haar groeten,
nimmer, nimmer zingensmoe.
Ieder huisken, ieder kruisken
weet Mevrouw, zij kent elkeen
en aan niemand die komt buischen
op heur deure en zegt zij: neen!
Kerke en pastorij en pastor,
klooster, schole, gansch en g'heel,
't staat hier al zoo veel te vaster,
omdat 't staat nabij 't casteel.
't Liedtje is uit, Mevrouw ter eeren,
en het slot van ons gezang
is: Mevrouwe, duizend keeren
dank u, dank u, leeft nog lang!
|
|
Auteursrecht onbekend