Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 427]

Zonde

Zonde, bittere teugen zijn het

die de droeve ziele smaakt

als, eilaas! uw zoet venijn het

herte en het geweten raakt;

zonde, uit Satans hert gesproten,

ééne bron van al ons kwaad,

zijt gij nog niet uitgevloten

ende grondeloos, inderdaad?

Bittere zonde, gal der aarde,

't dal van tranen waar' mij zoet,

ik beminde 't en 'k bedaarde

mijnen wensch naar hooger goed,

zaat gij niet in iedere blomme,

bachten elke plante niet,

in eenieder woord da' 'k nomme,

in al wat mijn ooge ziet.

Gaat van mij, och laat mij rusten,

slapen, of ik slapen mocht

eenen stond, en onbewust en

vrij zijn, 'k ben zoo moê gewrocht!

Neen, die strijden moet, hij strijde;

neen, geen wapens neêrgeleid,

eer 't triomfwoord ons verblijde:

‘Komt en rust in de eeuwigheid!’

1859(?)