Dichtwerken (deel 1 en 2)

CLXXXV
Leo Jan Delbaere

14 Junij 1897

Leo ligt daar, neêrgezonken,

zachtjes, in de ruste. Zoo 't

gaat, met de oude wilgentronken,

die één tochtjen ommestoot,

ging het, met dien ouden, ouden

vriend van God; die, God getrouw,

daaglijks kwam gezelschap houden

zijnen Vriende, in 't Kerkgebouw.

Ei! nu ziet men 't al te zelden:

[p. 357]

 

één op honderd, onberoerd

 

door al 't geen' de dwazen schelden,

 

die zijn stappen rechte voert,

 

tot in 't einde toe; die heden

 

durft hetgeen hij gister dierf;

 

die, getrouw aan 't oud verleden,

 

onverlauwde christen stierf!

 

Hebbe u God in Zijn' genaden,

 

vromen Leo, die, getrouw,

 

u zal geven loon naar daden,

 

in Zijn eeuwig Kerkgebouw.