Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 303]

CXXVIII
Elvina Marie Mulleman

Februari 1889

Wij waren 's eens, van herte en zin,

in lief en leed verbonden;

de dood, eilaas, die dwinglandin,
en ziet geen lief-, geen leedzijn in:

de dood heeft ons geschonden!

De dood alleen, niet els en kon

dat God vereende krenken;

maar Hij die, als de morgenzon,
de macht der wreede dood verwon,

Hij zal ons 't leven schenken.

Het leven, dat geen ziekte en kan,

geen droefheid meer bederven:

o Vrouwe, daar verwacht mij dan,
mijn kind, ons kind, en mij, uw man,

om nimmermeer te sterven!