Dichtwerken (deel 1 en 2)

CIX
Julie Hage

20 Julij 1887

Een jaar geleên, schier dag op dag,
is 't dat ze een lieve zuster zag,

die, in de rust getreden,

heur scheen te zeggen: ‘Volgt mij na
die korten tijd u voorenga:

komt, rust met mij in vreden!’

o Jaar van lijden, dag en nacht,
in pijne en smerten doorgebracht,

in zuchten en in waken;

hoe brandet gij heur deugden schier
tot louter goud, in 't smertenvier,

eer zij mocht ruste smaken!

‘o Heere,’ sprak ze, ‘Uw herte kent
alleene al mijne ellenden: zendt

mij kracht, en leert mij vragen

niet anders als, nog dezen dag,
zoo 't Uwen wil believen mag,

met U mijn kruis te dragen!’

[p. 290]

 

‘Nog dezen dag!’ En, moegekweld,

 

in 's werelds dorre doorenveld,

 

gekweld, doch niet geschonden;

 

heeft ze eindlijk, langs de blijde baan,

 

heur zuster in 't gemoet gegaan,

 

voor eeuwig rust gevonden!