Dichtwerken (deel 1 en 2)

VI
Desideer J. van Haute

30 April 1858

Daar lacht een nieuwe zon de nieuwe velden tegen,

de voorjaarmorgen breekt, na winternacht, weêr aan;

ik zie het groeiend licht ten oosten opgestegen,

maar nauwelijks op, het licht is weêr aan 't ondergaan!

Aan 't ondergaan? Toch niet! 't Is ik die ben gerezen,

't is ik die Hemelwaards gerukt, uit rampe en wee

en uit alle aardsche vreugd, - mag vreugd heur name wezen? -

de zonne duistren zie in eene gloriezee.

[p. 221]

 

De zee, waarin gij baadt, onwetend en omhangen

 

met sluierend geloove, in 't zalig God-ontvangen,

 

gebroeders, in 't geheem van Jesus' liefdebron:

 

de zee der Godlijkheid, die ben ik ingeschoten,

 

en, had ik maar een teug van 't lavend licht genoten,

 

die waar' mij 't sterven weerd, zoo ik nog sterven kon.