Dichtwerken (deel 1 en 2)

[p. 107]

Op gebroedren!

Onder de oude spitse beuken
van een Katholijken dom,
waar de ziel de wierookreuken
nastijgt tot bij 't Englendom,
lag ootmoedig neergestreken
een gewijde mannenschaar,
die een Englenchoor geleken
biddende vóór Gods altaar.
En een Seraph scheen te zweven,
met den oogslag naar omhoog,
en de handen opgeheven
over 't zwijgende vertoog.
‘Broederen,’ sprak hij, Gods gewijde
Priestren in der eeuwigheid,
Satan dagvaardt u ten strijde:
God zij mèt u, staat bereid.
Sluit u dapper bij de benden
van Gods Priesterkrijgsliên aan,
gordt in 't kuische kleed uw lenden,
torscht het Kruis ter zegevaan.
Schoeit uw onverdoolde schreden
naar het voorbeeld en de maat,
die daar bloedrood in 't verleden
van Gods Kerk geschreven staat.
Schittrend en vol deugdenstralen
slaat den beuklaar om uw leên:
sterker dan een echt metalen
word' hij nimmer doorgestreên.
Rukke u dan de vijand tegen,
't helmet, dat door geen geweld,
met geen list wordt doorgeslegen,
is - uw hope op God gesteld.

[p. 108]

 

Op Gebroedren! 't zweerd gegrepen

 

en Gods vijanden doorboord,

 

tweenegde is van God geslepen

 

't heilig lemmer van Zijn Woord.

 

't Heilig zweerd dat in Zijn handen

 

als een bliksemflikker straalt,

 

en in 't diepste hunner wanden

 

tusschen geest en ziele daalt.

 

Op Gebroedren! Gods gewijden,

 

't strijdwoord is u aangezeid

 

om den strijd van God te strijden,

 

zij God mét u, staat bereid!

1854 (?)