Werken. Deel 3

(1907)–Julius de Geyter– rechtenstatus

1^o	‘De mnl. epische gedichten bestaan uit verzen van vier toonverheffingen (arses), waarvoor of tusschen de dalingen (theses) onder zekere voorwaarden mogen ontbreken.’ - Beter: vier toonslagen: soms maar drie, uit schoonheid, ook wel eens uit slordigheid. Onder zekere voorwaarden is er te veel.
2^o	‘De arsis valt in den regel op van nature hoogbetoonde syllaben, maar kan volgens bepaalde wetten ook op toonlooze lettergrepen gelegd worden’. - Gij hebt die wetten niet bepaald.
3^o	‘De thesis moet altijd éénsylbig zijn (onwaar): synkope, apokope, samensmelting en samentrekking maken dit gemakkelijk.’ - Absurde. - ‘Alleen de thesis die (als voorslag) vóór de eerste verheffing valt kan uit twee of drie lettergrepen bestaan, doch met inachtneming van bepaalde voorwaarden’. - Welke voorwaarden leert gij niet.
4^o	‘De aanwending van synkope en apokope is aan geen zoo strenge regels gebonden als in mhd: zij wordt bepaald door de eischen der eufonie of de behoefte van 't oogenblik.’ - 40 bladzijden van 't boek om ons het systeem in te praten, en hier drie regels om het ons af te raden.
5^o	‘Hiaat komt zoowel als samensmelting van vokalen voor.’ - Neen. Men moet lezen zooals 't er staat, noch verlengen noch verkorten.
6^o	‘De caesuur valt gewoonlijk midden in 't vers, doch is aan geene vaste plaats gebonden. Vrouwelijke caesuur schijnt mede voor te komen.’ - Er is geene caesuur in verzen van vier toonslagen.

7^o	‘De daling die de vierde toonverheffing voorafgaat, laat in den regel geene apokope toe.’ - De lezer heeft nergens t' apokopeeren.
8^o	‘Verzen met slepend rijm kunnen met drie toonverheffingen volstaan, hoewel ze er gewoonlijk vier hebben. Stomprijmende verzen met drie verheffingen komen als uitzonderingen voor.’ - Alle verzen konden met drie toonslagen schoon zijn.

Hoe onbepaald, hoe aarzelend, met wat restricties is dat alles gezegd! Zijn regels dan geen uitdrukkelijke wetten!