Het veerhuis

[p. 66]

Het violenperk

Voor Titia en Martien.

Het ronde perk met donkere violen,
gevat in groen van zomergeurend gras, -
verzonken wereld waar ik kind in was,
in een verwonderd spelen weggescholen.

Het ronde perk met donkere violen,
purper, onpeilbaar zwart en smeulend bruin -
hier was het hart der paden in den tuin,
het middelpunt van droom en heerlijk dolen.

Het ronde perk met donkere violen, -
hoe boog ik dieper op hun zwaren gloed
naar het geheim, dat schemerend vermoed,
in hun fluweelen staren bleef verholen.

Het ronde perk met donkere violen, -
daar, turend in een ernstig bloemenhart,
wist ik voor 't eerst, in helle schrik verward,
de gave, slapende in mij verscholen.