Het veerhuis

[p. 63]

De hazelaar

Voor A. Erichsen.

Onverwacht mij tegen
in 't nog wintersch jaar
op den sprong der wegen
bloeit de hazelaar.

Tegen 't licht gehangen
slingertjes van goud;
aarzelend, bevangen
raak ik aan het hout.

Trillend dwaalt van boven
't fijne wolken los;
en met bloei bestoven
in het naakte bosch

blijf ik in een beven
teruggehouden staan,
en ik raak nog even
't donker stamhout aan.