Het veerhuis

[p. 49]

Troost der rivier

In droefenis een zuiv're toeverlaat,
o zilveren rivier, waart gij het meest, -
gij zijt de wel van helderheid geweest,
die spiegeldiep, mijn vragen heeft verzaad.

Want wie u trouw blijft, weet hoezeer geneest
het peinzen, dat bij u te rade gaat
en zoekt en buigt zich over, tot hij leest
den zin, die in uw stroom geschreven staat.

Wat bleef van opstand aan uw oeverbocht?
wat kleine tranen om een klein verdriet,
verwaaid. - Het land rust mild en wijd.

Dan heeft de oogopslag zijn rijk gezocht, -
en 't eindeloos blinken van uw stroomgebied
omvat hij in een klare zekerheid.