Het veerhuis

[p. 38]

Schepen

Florens velis
(Lucretius)

Schepen als zeilende bloemen
over de zilv'ren rivier, -
mag ik gezegend mij noemen,
't rijkste ontwaarde ik hier.

Statig hun langzaam verschijnen,
donker van zeil en van boeg;
in de besluiting der lijnen
trotsch en zich zelve genoeg.

Zeilen als zwellende blaad'ren
aan een ontplooiende kroon;
schaduwen dragend bij 'tnaad'ren,
donker, verrukkelijk schoon.

Zalig en overgegeven
volg ik hun komen en gaan, -
tot in het hart van het leven
raakt mij hun nadering aan.