Dichtwerken

[p. 178]

Ver van Huis.

(Ter gedachtenis van C.d.A.v.d.H. † te Cannes, Februari 1860.)

Ver van huis, in gindsche dreven,

Waar de lijder lichter zucht

En aan liefelijker lucht

Balsem vraagt voor 't kwijnend leven;

Waar de kunst genezing spelt,

Doch alleen de schoot der aarde,
Der cypressen stille gaarde

Van ‘genezen kranken’ meldt!

Ver van huis, o jonge strijder,

Die bemind hebt en geloofd,

Legde ook gij nu 't moede hoofd

Neder - een genezen lijder!

[p. 179]

 

Neder - op uws Heeren woord,

 

Zijn genade en heil verwachtend,

 

Naar een schooner Land versmachtend,

 

Dan der wereld lieflijkst oord!

 

 

 

Ver van huis... Toch in die verte

 

Zijn uw vrienden in den geest

 

U wel vaak nabij geweest

 

Met de liefde van hun harte,

 

Met den troost van hunne trouw,

 

Met de erinring van 't verleden,

 

Met hun vurigste gebeden,

 

Met hun hoop, hun vrees, hun rouw!

 

 

 

Thans ook aan uw stervenssponde

 

Drukken we u nog eens de hand;

 

Bij uw graf in 't verre land

 

Scharen wij ons mede in 't ronde:

 

En weemoedig, bij de baar,

 

Trilt de luit, die eens u boeide,

 

Toen ons beider jeugd nog bloeide,

 

Trilt der liefde teedre snaar.

 

 

 

Want slechts liefde was uw leven

 

En beminlijk waart ge en goed,

 

Dwepend hoofd en vroom gemoed,

 

Van de wereld rein gebleven;

[p. 180]

 

Trouwe broeder, hartlijk vrind,

 

Eedle ziel vol idealen,

 

Bloemen, zangen, tonen, stralen,

 

In de boosheid steeds een kind!

 

 

 

Dies ‘bedroefd, maar nogtans blijde’,

 

Heffen we ook het weenend oog

 

Van uw groeve naar omhoog,

 

Gij, wiens hart zich 't Hoogste wijdde!

 

O mijn dierbre, rijze vrij,

 

Ver van huis, in vreemde streken,

 

Van uw graf het needrig teeken -

 

Gij zijt thuis! - dit weten wij.