Dichtwerken

[p. 43]

Waar het meeste wordt geleden.

Het knaapje sluimert! maar de moeder aan zijn sponde

Bespiedt de onvaste rust van 't krank en lijdend kind;

Ach, hoe dat hoofdje gloeit! 't Is alles stil in 't ronde,

Doch in heur ziele niet, die vreest, zooveel zij mint.

O God, waar hier op aard wel 't innigst wordt gestreden?....

Aan 't kinderziekbed, Heer! Daar buigt ook 't twijflend hoofd

Des fieren mans zich neêr met staamlende gebeden; -

Geen moeder die niet bidt en in haar God gelooft!

Aan 't kinderziekbed, Heer! dáár worstlen in de harten

Gedachten, waar het hart voor week wordt, of voor breekt;

[p. 44]

 

Daar lijdt een liefde, die, bij 't foltren van haar smarten,

 

Uw liefde zoeken moet en vurigst tot Haar smeekt.

 

 

 

Ook nergens, stil geloof, is deze Liefde u nader,

 

Dan waar uw lijden klimt, bij 't klimmen der gebeên....

 

Van 't krankbed van ons kroost trekt gij ons hart, o Vader,

 

Ten Hemel uwer kindren heen.

1857.