Dichtwerken

[p. 12]

Kinderzin.

't Klein volk dat buiten zich zoo vrij

In 't leventje verheugde,

't Is nu 't weêr oprukt even blij:

In stad wacht nieuwe vreugde!

Grootmoeder is niet wel gemutst,

Daar geen der dartle kleenen,

Die zij bedroefd ten afscheid kust,

Zelfs met één oog kan weenen.

Wie als een kind zijn dag geniet,

Zal nooit zijn dag beklagen,

En schept, wat kome, in 't nieuw verschiet

Weer altijd nieuw behagen.

(Rückert.)