Dichtwerken

[p. 339]

CVI. Aan D^s. Humanus. Theol. Doct.

Gij zijt een mensch, eenvoudig, mild, gewoon -

Doch zoo gewoon, als ik mij-zelf mocht wenschen! -
Gij gaat, gij doet, gij lacht als andre menschen,

Gij voelt als wij en spreekt op de' eigen toon.

Gij redeneert, dat elk u volgen kan;

Gij hebt geen stel van stemmen of gezichten,
Geen heilig soort van maten en gewichten;

Gij vreest uw God en zijt oprecht: een man!

Gij zegt al vaak: Ik weet niet! gul en goed;

Geen vreemde balk verblindt uw heldre oogen,
Ruim klopt uw hart vol liefde en mededoogen;

Wat menschlijk is, heeft recht op uw gemoed.

Hoe voert uw geest onmerkbaar heerschappij!

Vertrouwen eischt uw open, ronde trouwe;
'k Ben eenzaam liefst in krankheid of in rouwe,

Maar ben ik droef of krank - wees welkom Gij!

Gij zijt een mensch - gewoon; - doch niet gewoon

Sinds hier Natuur in zeldzaamheid verkeerde! -
Hoe dank ik u voor 't geen uw geest mij leerde!

Hoe eer ik ú - gij eert den Menschenzoon.