Dichtwerken

XCVII. Weemoed en hope.

Op den bodem van het leven,

In de diepte van het hart

Rust de Weemoed

En de Smart;

Maar de Hope rijst er neven,

In 't geslingerd menschenhart.

[p. 333]

 

Tusschen weemoed, strijd en hope

 

Vliedt het leven snel voorbij:

 

Waakzaam, werkzaam

 

Wachten wij

 

Dat het Raadsel zich ontknoope,

 

Wat ons korte leven zij