Dichtwerken

XX. Question brûlante.

De Wil, de vrije Wil! dat was, mijn Theologen!

Uw spoorwegkwestie, ja, in onzer dagen strijd:

Elk had zijn richting, had zijn lijn, die hij met vlijt,

En nijd,

Verdedigde voor 't volk, - slachtoffer van een tijd,

Zoo veel-, zoo aaklig veel- en nog eens veel-bewogen.

[p. 288]

 

Doch ai! zoo hier als ginds voor kerk, als staat en steê,

 

Wat jammer was van al die lijnen en systemen -

 

Geen schepsel kwam er verder meê,

 

En menig burger waar' tevreê,

 

Zoo 't hasplen, hoe dan ook, nu maar een eind mocht nemen!

1859.