Het triumph-hofjen Iesu Christi ende Marie
(1633)–Pieter van Gelre–
Auteursrechtvrij
[pagina 33]
| |
Op de wijse: Sal ick noch langer in heete tranen, &c.
BEbloeden Heer, acht! hoe veel wonden
Heeft nu u lichaem over al?
Om onse sondaers, die met sonden
Ontsuyvert zijnen door de val
Van hem, die in
| |
[pagina 34]
| |
Het aerdts begin,
V hooge sin // onwaerdich stiet ter zy',
Om oock te hebben schijn van heerschappy.
2.
Ten waer dat ghy het bloedt van nag'len
Hadt laten van het Cruyce neer,
Wy en souden soo wit als hagl'en
Hebben gheworden, nimmermeer,
Maer door u Croon,
En droef vertoon,
Soo zijn wy schoon // geworden, doen de doodt,
V ziele met hem nam van 't Cruyce snoodt.
3.
Maer 't was een al te droevich booden,
Voor haer die u ter Werelt bracht,
Dat selfs de Eng'len, met schaem-roode
De oogen sloot, door droef ghedacht,
Dat moest sy sien,
Dat ghy allien,
En ander gien // in't midden hingt opwaers
Als opper-Prince van twee Moordenaers.
4.
't Was wonder groot, Moeder des Heere
Dat doen het swaert van rouwe niet
V hert doorstack ghelijck de speere,
Die Christus zijde open liet,
Te sien een kindt,
Datmen bemindt,
Soo wreet verslint // te worden van die geen
Die hy betoont had alle min'lijckhee'n.
5.
Doch had dit niet ghewilt u Soone,
| |
[pagina 35]
| |
Ghy hadt al lange met de doodt,
In't doncker graf geweest te woonen,
Want uwe lijden was te groot,
Waer was oyt Vrou,
In't aerdts ghebou,
Die soo van rou // benepen was het hert,
En nochtans levendich gevonden werdt.
6.
Wilt ons, o droeve, dan beschermen,
Door dese al te droeve Weedt,
En offert ons voort in de ermen,
Van hem, die voor ons bitter leedt,
En aen het Cruys,
Voor Is'rels huys,
En ons confuys // soo willigh gaf zijn geest
Om eens sijn vree' te geven, minst, en meest.
FINIS. |
|
