Wapenboeck ou armorial de 1334 à 1372. Deel 1. Poésies héraldiques
(1881)– Gelre (heraut)–
Auteursrechtvrij
[pagina 85]
| |
Van Virnenburch
Ga naar margenoot+ Ich spreech vuyt eynre vrouwen mont.
Die reden is my ghair onkont,
Die si heeft aen my ghebracht:
Doch heeft zi my zo veel gesacht
Dat ich die woirt hebbe verstaen.
Zi sprach: boele, hets goet ghedaen;
Help my loven eynen man,
Die men billic goedes gan,
Sprak dat wonnentlike wiif;
Zo ritterliic heeft he siin liif
Ga naar margenoot+ In storme ind ooc in stride verweert,
Dair he siin eer veel wel geneert,
Zeer truwelike in kommers bende,
Zo dat he, in allen ende,
Siin truwe ind eer heeft wel bewairt,
Als eyn man van hoger aert
Siin truwe ind eer sal bewaren.
Dair en kan he liif noch goet voir sparen;
Die kan mit trouwen dat bewisen.
Den here sal men billic prisen
| |
[pagina 86]
| |
Ind sinen lof mit kunste kunden;
Ziin liden zal van roden munden
Herde billic siin geclaecht.
Eyn goet wiif of eyn reyne maecht
Die sallen billic bringhen voirt,
Zo wair zi ridder loven hoirt.
Mit eren mach si siins gewaghen;
Eyn manlic heelt mocht siins versagen,
Mit recht, ind voir siin zwairt verneren
Die saghe siin ritterliic geberen,
Als men dick heeft ghesien.
Dat mocht men wel ter wairheit ghien.
He heeft mit rechter manlicheit
In besete wel ghearbeit,
Dat men moet mit moede zach wiken,
Dat deed he ritterliken bliken.
Dat he des moets was onverleemt,
Die ter eeren was geteemt,
Des heeft men veel aen hem bevonden.
He heeft ter eeren hem verbonden,
Met wapene heeft he veel geleden,
Beide gesturmt ind ooc gestreden,
Dat men hem billic danken zal.
Nochtan priis ich dit boven al,
Ziin rechte ritterlike truwe;
Siin lof zal altoos wesen nuwe
Voir die ghene die zieh verstaen,
Dat he zo truwelic heeft voldaen
Siin gelufte tot menighen tiden,
Hoe zwairlic dat hem was te liden.
Ziburch, Cuelne, Nuse, dair toe
Heeft he, mit groter onvroe,
| |
[pagina 87]
| |
Dicke besien op eynen dach,
Dair he voir scout te ghisel lach,
Ind ymmer hilt siin trouwe vast,
Dat en liet he duer ghein onrast,
Duer liifs noot, duer weders vlaghe,
Vaste bi nachte of bi daghe;
He voldede, wie hiit besuerde.
ix. maende lanc dat duerde;
Dat hem ghien verste mochte gescien,
In ghene stede van desen drien,
Dat was den edelen man veel te swair.
Nochtan quam he ymmer dair,
Dair he menich warf om leit
Liifs anxt ind arbeit.
Tot Cuelne, dair he lach besloten,
Dat eynen munck wel had verdroten,
In eynre metaten langhe stonde,
Dat men ghemercken nyet en konde,
Dat he siin truwe ye gebrac.
Dat legghen was hem onghemac;
Want ritterscaft ind siin nature
Siin twe lieve na ghebure;
Dat yiclic den andren wael ghenuecht,
Want hee en ghein dinc bat vuecht,
Dan rechte ritterlike daet;
Ind he dat versumet haet,
Duer kommers noot, tot eynre tiden,
Dat moest hem ymmer siin eyn liden.
Dat mach wel mercken zo wie dat wil.
Hem en vuecht met bat dan ritters spil;
He is in storme ind ooc in stride;
Hope ind troost aen vrunde zide,
| |
[pagina 88]
| |
Viande anxt ind sorghe dair bi.
Ooc heeft men den here vri,
In Tornoy ind in Tafelronden,
Homoedes dicke bevonden.
Dit sprac die vrou mit rechter gonst.
Nu wil ich, na miinre const,
Visieren, na hogher wirdicheit,
Siin banyer ind siin wapencleit,
Scilt decken ind converturen,
Die men hem dicke heeft zien vuren.
Van golde riiclic gewracht,
Van kele siin dair in gelacht
Zueven ruten wel te loven;
Twe zwarte vluechlen vint men boven,
Riiclic aen den helm ghesat,
Die he heeft, duer kommers pat,
Herde menlike mede gestreden.
Voir hem sal billic siin gebeden,
Dat he voir scande moet siin bewaert.
Van Virnenburch, die hoghe aert,
Di is ritterscaft aen gheboren;
Mit rechte hebstuze dan vercoren.
Du salt ooc in die kamer staen,
Of dier wart onrecht ghedaen
|
|