Wapenboeck ou armorial de 1334 à 1372. Deel 1. Poésies héraldiques

[p. 77]

Greve
Geraert van Holstein

⁺ In eynre kalder winter tiit,
Quam ich in eyne zale wiit,
Voir eyn scoorstein, biden vure;
Ende vant eyn edel creature,
Eyn wiiflic wiif. Van ondersceide,
Van minnen inde van wapen beide,
Kond si wonnentlichen clappen.
Zi sprach: Wat hebstu nu te scaffen?
Wair mede becommerstu den sin?
Ich sprach: Wirde, ich bin
U gesant ind andren luden,
Dat si mi ritterscaft beduden

Wel henen! wel henen! dair weis ich eynen,
Eynen milden, eynen reynen,
Eynen hoosschen, eynen vromen,
Aen siinre manheit vollencomen,

+ Pl. XXXI.

[p. 78]

 

Inde heeft ghestreden als eyn heer;

 

Des is siin lof verhaven zeer.

 

Tis recht dat man siin vuerdel breide;

 

Siin milden moet, siin menlicheide

 

Heeft ziin viande dick verheert.

 

Wair dat he siin hat up keert,

 

Die werden van den vromen jonghen

 

Bi siinre manheit zeer verdronghen:

 

Dat heeft aen menigher stont gescenen.

 

He heeft gestreden iegen den Denen,

 

Yeghen den Wenden, yeghen den Zassen;

 

Dair kan he den moet toe passen

 

Dat he siin viande dick versaecht,

 

Ind mit manheit dick veriaecht,

 

Ind toont den sinen homoedes vil.

 

Wie hem mit manheit dienen wil,

 

Dair en kan he liif noch goet voir sparen.

 

Milder dan die edel aren,

 

Is ziin wairde liif glieure.

 

Grote rosse ind gave dure

 

Gheeft he wech mit milder hant,

 

Dat dick den vianden wart becant.

 

He is eyn arn over siin goet

 

Ind eyn leeu on sinen moet,

 

Eyn lam in siinre oetmoedicheiden;

 

He heeft van scanden hem ghesceiden,

 

Ind ter eeren vast verbonden.

 

 

 

Als siin bannier ist ontbonden,

 

Die is van keel, ind dairop gesat

 

Van zilver eyn wit netelen blat,

[p. 79]

 

Zo is siin scilt, siin wapencleit,

 

Eyn rondeel op siin helm steit;

 

Dair siin mit consten in gesteken,

 

Dat dair ic wael voir wair spreken,

 

Van sinen wapene zueven vanen.

 

Siin herte kan manighe tuchten manen:

 

Dees is der eren wairt ich meinne

 

Greve Geraert van Holsteinne.

 

Holsten! Holsten! hoghen moet,

 

Die dick den viande leide doet,

 

Ind die viande maket vro;

 

Des is siin lof verhaven ho.