'k Wil rijmen wat ik bouw

[p. 102]

Joost van den Vondel (1587-1679)
Op de doorluchtige zege van Groningenaant.

O Groningen, pilaar en hoofdstad van de Friezen,

Van waar begint men best t' ontvouwen uwen lof?

Uw bouwheer Grunus moest u tot zijn wijk verkiezen

Zo vroeg voor Christus' komst, en bouwde hier zijn hof.

Of liever, zo men zegt, de broer van 't hoofd der Franken

Ontwierp u arm en slecht. Nu zestig jaar geleên

En nog vijfhonderd moest gij uwe stichters danken,

Die u bevestigden met torens, gracht en steen.

Maar namaals, aangegroeid in macht en burgerijen,

Vreesde ge min 't geweld, en proefde menigwerf

Het wisselbare lot des oorlogs onder 't strijen,

Doch nooit met meer gevaar van 't uiterste bederf

Dan toen de Keurvorst en de Vorst van Munster samen,

Gesterkt door Franse macht, u vielen op het lijf,

Met gloênde kogelen u overstelpen kwamen,

En allen, oud en jong, en maagd en man en wijf

Zich kwijtende noch storm noch doodsgevaar ontzagen,

Totdat de vijanden verlieten uwen wal

Na zulk een zwaar verlies en droeve nederlagen,

Waarop de zegegalm zich uitspreidde overal.

Uw schermheer ravenhooft hebt gij, naast God, te loven

Voor uw behoudenis. Deez' terger van de dood

Bewaakte u, totdat gij 't onheil kwamt te boven

En stondt de stormbui uit van bommen, vuur en lood.

O Groningen, uit puin en as en stof verrezen,
Vergeet de weldaad niet die God u heeft bewezen.