hij bij Vlasman iets had losgemaakt, waarvan zij de consequenties niet durfde overzien? Dat Vlasmans fanatisme nog versterkt was? Aanklager, rechter en uitvoerder van het vonnis tegelijk. Wat kon hij zich verder nog aanmeten? Hij had haar verbijsterd doen staan, toen zij met hem probeerde te praten.
Waarom kwam zij dat aan hem vertellen?
Hij wilde aannemen dat het nog anders lag. Dat Vlasman tegenover zijn oude vriendin een spel had gespeeld, waarin hij zich als een moderne Dracula voedde met de tegenstrijdigheden in de samenleving die hem zijn unieke waarheid opgeleverd had.
Hij had haar bang gemaakt, dat kwam zij hem vertellen. Als een waarschuwing zich ver van hem te houden, terug te keren in de veiligheid van het verzonnen bestaan achter zijn schrijfmachine.
Zij kwam hem ook vertellen dat zij zelf uit de zekerheid van haar bestaan als lerares getuimeld was. Dat de man van wie zij had gehouden ver van haar af was geraakt. Zij kwam hem met de schokkende gewaarwording confronteren dat zij ouder was geworden, veel te oud voor Vlasman, die los van iedere verantwoordelijkheid de jonge revolutionair bleef uithangen, een veilige uitkering van de staat die hij bestreed op zak.
En zo kwam zij zich bij hem beklagen dat zij bang was, en zichzelf een idioot vond, omdat dit alles plaatsvond terwijl zij haar kindertjes creatief schrijven en kritisch lezen probeerde bij te brengen.
Zij wilde van hem weten hoe het nu verder moest met haar: niet met Vlasman, die bleef altijd in hetzelfde spoor lopen, gevaarlijk of niet, nu misschien nog dreigend zwaaiend met de knuppel, straks weer liefde prekend met een bamboefluitje.
Auteursrechtelijk beschermd