De magere heilige

[p. 185]

de magere heilige

En zo moet er gesproken worden van de man die eenmaal zijn landgoed verliet en het land introk om er te spreken over de liefde van zijn dode vrienden.

Hij sprak: Toen mijn vrienden zich ontdaan hadden van hun huizen en vrouwen, volgden zij mij, en vanaf dat moment werd alles veranderd. Nu eens sliepen zij hier met de vrouwen uit de dorpen, dan weer hielden zij hun orgieën in de bossen waaruit geen meisje ooit terugkeerde. En ik? Wat deed ik aan deze schanddaden? Ik preekte hun boetedoening en zij huilden van eenzaamheid als ik hen geselde. Vergeefs! Op een dag heb ik evenals zij met de vrouwen geslapen, en toen zij allen aan vreemde ziekten stierven, bleef ik alleen over, omdat mijn lichaam minder door aftakeling was verzwakt. Nóg smeekten de meisjes mij hen te nemen en hun zo de geheimen te leren die de zoons van het land niet bezaten. Menigmaal kon ik hun beden niet weerstaan, en ik leidde een leven vol kommer om het vele afscheid nemen. Maar juist in die tijd hoorde ik van het wonder dat een arme vrouw overkwam, levend in onwetendheid wie de vader was van de dochters die zij had gebaard. Vele hoge gezagsdragers onderwierpen haar aan een onderzoek, tot een arts verklaarde dat zij het maagdelijk vlies nog bezat, dit tot zijn eigen onderzoek. Omdat dit onmogelijk werd geacht, verbande men de vrouw en haar kinderen naar een rotsachtig oord waar zij tenslotte na verkracht en vermoord te zijn, spoorloos verdwenen, en niemand heeft hen daarna ooit nog gevonden. Doch een van de dochters bleef

[p. 186]

in leven om van dit alles te getuigen, maar later is ook zij gestorven, of ten offer gevallen aan een arts die zijn bewijzen wilde. Doch ik ben de man die haar taak op zich heeft genomen en zal tonen -

Dan voerde men hem weg. Doch ontwaakt uit zijn verdoving, bedacht hij dat zijn woorden waar en zijn gevoel ongeschonden was. Nu zal ik het zelf zijn, dacht hij. En het verhaal ging dat hij het meisje had bemind toen hij haar vond, en haar verworden zag tot niets en de leegte in haar ogen ontdekte. Daarna was zijn droefheid groter dan voorheen en vroeg hij nog enkel: waarom heb ik liefgehad? Doch niemand gaf hem het antwoord, en slechts hijzelf predikte in steden en op velden: Mijn volgelingen stierven aan de vreemde ziekten nadat zij zich met vrouwen uit de dorpen hadden afgegeven. En alleen ga ik voort als een monnik zonder god en ik zeg: dit, wat zij was, een ontraadseld wonder. Zoekt het relikwie nu, vernederden voor wie het verloren ging, want ik ben de eerste zoekende, en ik zoek - Daarna liet men hem slapen.

Vele dochters stonden in de rij om zijn geheimen te leren kennen, maar geen heeft ze begrepen. Als hij ze kende of als ze bestonden.