Armen van elastiek
Nadat zij het verdwijnen van de madonna in een apart berichtje aan de krant gemeld had, viel Hanna korte tijd in slaap. Zij schrok wakker en wist nog precies wat zij zojuist gezien had. Zij stond voor een schilderij; het stelde een donker waterlandschap voor, kale bomen op de achtergrond. Aan de linkerkant rees een wachthuisje op uit het water, waarin zij een vrouw zag die sprekend op haar leek, al vertoonde het gezicht niet de minste uitdrukking. Middenin het water stond een tweede vrouw, die naar de eerste staarde. Ook die vrouw leek op haar en haar blikken waren even leeg, zodat zij schrok. Zonder overgang danste zij met Wolffers in een enorme balzaal. De hitte was bijna ondraaglijk, af en toe passeerden zij een vleug zweet, maar meestal walsten zoete parfums met hen mee. Zij dansten ver van elkaar, bijna een zee van ruimte tussen hun lichamen. Daarom verloor hun dans de zwoele zwaarte van de aanraking, van het lichamelijk verlangen. Zo was het goed, zij vond het goed. Zij glimlachten naar elkaar en Wolffers zei iets dat zij niet verstond. Het leek alsof hun armen langer werden, uitrekten als elastiek. Langzamerhand werd de ruimte tussen hen opgevuld door anderen, die zich eerst bukten om in de door hun armen gevormde kring te kunnen geraken. Mannen en vrouwen, steeds meer kwamen er tussen hen. Zij drukten zich tegen haar aan, wekten het verlangen in haar op met hen mee te gaan, zich aan hen te geven. Daar, ver van haar vandaan, maar nog steeds met haar verbonden, danste Wolffers. ‘Heeft zij ook een voornaam?’ riep een man. Zij begon te zweten. ‘Ilonka,’ riep zij, bang dat de man haar niet serieus zou nemen. ‘Hoe bedoelt u?’ vroeg de man. Het lawaai in de zaal maakte een gesprek onmogelijk, het nam zelfs toe, vooral nu een orkest begon te spelen, de nummers deden haar ergens aan denken, aan iets van vroeger, ieder ogenblik verwachtte zij haar ouders, dicht tegen elkaar aan dansend tussen de menigte, zonder aandacht
voor de anderen. Zij liet Wolffers los en drukte haar handen tegen haar oren. Zij wilde alleen nog
Auteursrechtelijk beschermd