Bloedmadonna

De vaststelling

Inspecteur Wadman bereikte de plaats waar Agnes lag ongeveer gelijktijdig met haar vader. Patries, de vrouw van de burgemeester, had ook Verhallen opgehaald. In de auto bereidde zij hem voor op de fatale mededeling, die zij in feite niet over haar lippen kon krijgen. Inmiddels was er een ambulance gearriveerd. Maar nu het om een dode ging, kon deze meteen weer vertrekken.

Bij de eerste blik op het lichaam versteende de garagehouder. Zijn klanten kenden hem als een in zichzelf gekeerde man. Verhallen sloot zijn ogen en beet op zijn lippen. Zwijgend keek hij daarna toe, bij een arm vastgehouden door de pastoor, hoe de inspecteur zijn werk deed.

Agnes lag op haar rug, de armen langs het lichaam, haar linkerwang op de aarde. Bij het eerste onderzoek was de dood vastgesteld. De politieman had het lichaam verder onaangeraakt ge-

[p. 109]

laten. Wadman knielde bij haar, liet het licht van de lantaarn over haar hoofd en kleren spelen, bescheen kort de omgeving, wenkte een van de politiemannen wie hij zonder woorden opdroeg hem bij te lichten en tilde het hoofd op. Bij het licht van een staaflantaarn bekeek hij het gezicht, de hals. Zij droeg een spijkerbroek, een donkerblauw katoenen jack, daaronder een wit t-shirt met daarover een verschoten vestje. Zij was niet van de scooter gezeild, want daarvan hadden haar kleren sporen moeten laten zien. Niemand had haar aangevallen met het doel haar te misbruiken. Mocht dat toch de bedoeling zijn geweest, dan was de aanvaller daarbij gestoord. De inspecteur raakte met zijn rechterwijsvinger de plekken op haar hals aan. Van dichtbij keek hij in haar uitpuilende ogen. Hij probeerde zo koel en helder mogelijk de feiten te registreren en een eerste conclusie te trekken. Die luidde dat zij gewurgd was.