heid evenzeer, maar de consequenties op iets langere termijn en de vraag hoe het nu verder moest met haar huwelijk, vormden de onaangename tegendruk.
Toen Ronnie haar in de keuken omhelsde, voelde zij niet zoals vannacht de behoefte zich volkomen aan haar over te geven, en de zachtheid van Ronnie's borsten stond haar zelfs een beetje tegen. Zij moest er niet aan denken dat zij deze vrouw beroerd had, hartstocht had gevoeld bij het aanraken van haar lichaam.
Zij drukte Ronnie tegen zich aan en zei dat ze niets overhaast moesten doen en dat ze hun mannen behoorden te helpen.
Niet veel later namen zij afscheid: bijna achteloos, zoals goede en vertrouwde vrienden.
Daarna ging zij het huis in - opeens voelde zij zich leeg, zonder bestemming. Zij liep de keuken in en schikte een paar dingen op de aanrecht. Zij keek of er nog koffie was en besloot niet meer te nemen. Zij ging de kamer in waar Frits achter de krant zat. En zij wachtte gedwee tot hij die krant liet zakken en haar aankeek.
‘Wat was dat voor onzin?’ vroeg Frits.
Zij haalde haar schouders op.
‘Ik kan begrijpen dat je met een andere kerel iets begint,’ zei Frits, ‘hoewel deze idioot, die onontwikkelde gek me minder geslaagd had geleken - maar in godsnaam, waar ben je mee bezig!’
‘Ik ben nergens mee bezig,’ zei Nila.
‘Je bent nergens mee bezig!’
Hij vouwde woedend de krant dicht.
‘En wat deden jullie dan? En waarom ga je godverdomme met dat wijf naar bed? Waarom kom je jezus nog an toe niet bij mij liggen om uit te leggen dat je dronken was? Of zou dat niet feministisch zijn?!’
‘Met feminisme heeft dit niets te maken.’
‘Zo lesbisch was je anders nooit!’
‘Ik ben ook niet lesbisch.’
‘Denk je dat een normale vrouw -’ Hij aarzelde, maakte de zin niet meer af, begon opnieuw, zachter, rustiger pratend: ‘Ik wil me niets aanmatigen,’ zei Frits. ‘Maar ik denk dat het gros van de vrouwen zoiets niet zou doen. Die vinden dat gewoon onsmakelijk. Dus als je wel op dat soort dingen ingaat, dan...’
Hij keek haar scherp aan.
‘Deden jullie dat op Ibiza ook al?’