[XXI]
Na het avondeten haalde Frits een schoffel uit de garage en begon onkruid uit de tuin te verwijderen. Hij had geen verstand van tuinieren en deed het ook nooit. Tegelijk met het onkruid schoffelde Frits voorzichtig uit de grond ontspringende plantjes weg.
Zij kwam naast hem staan en gaf aanwijzingen, die hij zonder commentaar onderging. Hij keek opzij naar haar en trok zijn mondhoeken uiteen. Waarom zouden we ook praten, dacht ze. Bijna op hetzelfde ogenblik was ze al bezig hem te vragen wat hem de tuin in dreef
‘Ik moet nadenken,’ zei Frits.
‘Dat is dan zeker de eerste keer. Ik heb je nooit eerder een schoffel zien vasthouden.’
‘Ik heb de hele dag op een bureaustoel gezeten,’ antwoordde hij op een toon die geen tegenspraak leek te dulden.
Zij ging naar binnen en zette de tv aan. Achter de beelden mechanisch gelach.
Frits kwam op zijn laarzen binnen en keek even.
‘Verdomme,’ zei hij. ‘Nou heb ik mijn serie gemist.’
Hij liep naar de keuken. Zij hoorde een kraan stromen. Zij sloot haar ogen en probeerde het geluid ervan niet te horen.
Frits keerde in de kamer terug.
‘Hoe gaat het met je zaak?’ vroeg Nila, toen hij was gaan zitten.
‘De eerste keer dat je me erover vraagt na je vakantie,’ zei Frits. Hij kuste haar. ‘Je zult zien dat je gauw beter bent.’
Als het er maar naar uitzag dat je weer gewoon meedeed, was je kennelijk beter.
‘Ik hoop dat je hem vrij krijgt,’ zei ze.
Hij keek haar bevreemd aan.
‘Dat meen je toch niet?’
Zij reageerde niet.
Hij kwam dichtbij haar zitten.
‘Als je echt geïnteresseerd bent,’ zei hij, ‘dan wil ik je natuurlijk vertellen hoe het er voor staat.’
Maar hij wilde het haar helemaal niet vertellen. Hij zocht naar een mogelijkheid haar te zeggen hoe het er met hemzelf voorstond. Hij had nog geen kans gezien haar uit te leggen hoe hij had gereageerd toen hij door het reisbureau werd opgebeld dat ze naar huis kwam. Op Schiphol begroette hij trouwens allereerst de kinderen. Op die wijze leidde hij de verder niet uitgesproken beschul-