Den gheestelijcken echo
(1694)–Johanna de Gavre–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: De werelt die heeft my mijn hert gestolen.1.
O Bruydt ghy wenscht soo dickwils om te sterven,
En dat u ziel eens mocht ontbonden zijn,
Om te ghenieten Godts aenschijn,
Maer eer ghy dit gheluck sult moghen erven,
Moet de natuer eerst heel ghestorven zijn.
2. Soo lanck als gy noch volght den lust der sinnen
En de voldoeningh soeckt van u natuer,
| |
[pagina 84]
| |
Soo en is u liefde noch niet puer,
Ghy mint u selven, en meynt Godt te minnen,
Soo lanck ghy aenhanght eenigh creatuer.
3. Wilt ghy den wegh des eeuwigh levens vinden,
Sterft eerst voor al een gheestelijcke doot,
Van eyghen wil gheheel ontbloot,
Laet u van d'eyghen liefde noyt verblinden,
Ghebruyckt gheen schepsels als uyt enckel noot.
4. Sijt ghy veracht, ghelaster oft mispresen,
Wordt ghy ghehaet, vervolght en ghequelt,
Siet oft ghy u niet en onstelt,
Als ghy in dese dinghen doodt sult wesen,
Dan zijt ghy op den rechten wegh ghestelt.
5. Wilt ghy in't hemelrijck met Godt regneren,
Ghy moet met Christus eerst ghestorven zijn,
En dat aen't Cruys door smert en pijn,
De bitter gal moet ghy hier eerst begheren,
En naermaels drincken van den soeten wijn.
|
|