Den gheestelijcken echo

[p. 82]

De Siel wenscht (met innigh verlanghen) om te sterven.

Op de Wijse: Faut il belle inhumaine. (ofte) Ach Godt gheeft dat den Keyser lanck leeft.

1.
O Heer mocht ick u vraegen
Reden van mijnen druck,
'k Sou soetjens my beclaegen,
Over mijn ongheluck,
Waerom niet, waerom niet,
JESU waerom niet,
Ha, ha, ha, ha, waerom niet,
My ghehaelt uyt verdriet.
2.

'k Heb nu soo lanck geleden,

Soo minnelijck versocht,
Te sterven u ghebeden,
Mijnen wensch en wordt niet volbrocht,
Waerom niet, &c. als boven.
3.

De daeghen zijn my jaeren,

De jaeren een eeuwigheyt,
Wilt ghy noch langer spaeren,
Die vreught my toe gheseyt,
Waerom niet, &c. als boven.
4.

De doot waer my mijn leven,

Het leven is my een doot,
Oft ick my overgheve,
Mijnen wensch die blijft even groot,

[p. 83]

 

Waerom niet, &c. als boven.

 

5.

 

'k Val aen een jeder lastigh,

 

Te spreken een woort voor my,

 

Hier in ben ick stantvastigh,

 

Oft ick ben droef oft bly,

 

Waerom niet, &c. als boven.

 

6.

 

Gheen vreught can my verblijden,

 

Van heel dit aertsche dal,

 

Maer het vergroot mijn lijden

 

Ach mijnen Godt en al;

 

Waerom niet, &c. als boven.