Den gheestelijcken echo

De Siel wordt gheleert de verganckelijckheyt der aertsche saecken.

Op de Wijse: Plus je vous voijs Philis plus je vous aime.

1. TReckt af ô mensch u hert van d'aertsche saecken
Want dat Godt niet en is, is ydelheyt,
Een weynigh tijdt konnen sy u vermaecken,
Maer laes op't lest ist enckel bitterheyt.

[p. 40]

 

2. Waer ist geluck 't geen g'eertijdts hebt genoten,

 

Eer, welden, menschen vrientschap en ghenucht,

 

't Is snelder dan een pijl voorby gheschoten,

 

En laet in't hert maer menigh sucht op sucht.

 

3. Gheen aertsche goet en can de ziel versaeden,

 

Maer wordt daer door als met den windt ghevoeyt,

 

Kiest wel, ô mensch, kiest wel eer t'wordt te spade,

 

Kiest 't hooghste goet daer alle goet uyt vloeyt.

 

4. Die d'aertsche goet bemint worden bedrogen,

 

O ongheluckigh die de wereldt vleyt,

 

Seer licht wort men daer door van Godt ghetogen,

 

En daelen naer een droeve eeuwigheyt.

 

5. Naer heel den aerden bol met sijn rijckheden,

 

Can een verliefde ziel niet zijn verlust,

 

't Is Godt alleen die haer maer stelt te vreden,

 

't Is Godt alleen die haer begheerten blust.