| |
| |
| |
Den Een-en-Veertigsten Psalm.
Op den Trant van Dathenus.
David voert Christus in, tonende hoe gelukkig die geen zyn, die zig aan hem niet ergeren; en klagende over de woede der Joden, en de verradery van Judas, verder bid hy syn Vader, dat hy hem uit den doden opwekke, en zegt, dat hy dan over den Joden zal wrake doen. Eindlyk betuigt hy, dat hy verzekerd is, dat God hem in 't grav niet zal laten, maar om syn volmaakte gehoorzaamheid ten hemel opnemen, om ewig Koning en Priester te zyn. Christus zelvs past dezen Psalm op zig zelven, Joh. 13.18.
Die zig niet stoot aan 's Heilands jammer-staat,
Zal, als 't geloovloos volk in rampen zugt,
Verdrukkings storm zal hem noit nederslaan;
| |
| |
Geen dood hem oit beschâen.
Hy zal van druk, en armoed, zyn bevryd,
Als hy verzwakt, en worstelt met den dood,
Rukt God hem uit den nood.
En schenkt, als 't schynt met hem gedaan te zyn,
Hem kragt, en vreugd, voor pyn.
Als ik met angst en smart was overlâen,
Riep ik den Heer dus aan:
Dat nu ô God! uw' magt my onderschraag,
Nu 'k 's zondaars zonden draag.
Ik werd, uit nyd, van 's Jodens schenders-rot
Ah! zegt het, ah! wat raad dat hy eens sterv,
Elk, die my ziet, schynt droevig om myn smart,
Maar is verheugd in 't hart:
En boezemt 't kwaad, dat hy heeft in den zin,
| |
| |
Het moord-ziek rot een dart'len bloed-raad spant,
Ha, ha, roept elk, syn Godvergeten daad
Brengt hem in dezen staat.
Hy krygt, hy krygt syn welverdienden straf:
En nu hy legt in 't grav,
Nu zal hy noit het leven nemen aan,
Nog uit het grav opstaan.
Myn boezem-vrind, myn hoop, myn toeverlaat,
Die brouwt my 't meeste kwaad.
Myn vreê gezant, die met my at myn brood,
Heb met myn leet doth mededogen Heer!
Dan zal ik haar, die tegen my nu woên
Het blykt, ô Heer! wat lievde gy my draagt,
Mits gy my onderschraagt.
Geen vyand juicht om myn gewenschten dood,
Want gy helpt my uit nood;
En voert my op, als uw' beminden Zoon,
Uit 't grav na 's hemels troon,
Daar ik, omringd met vreugd, en Godheids straal,
| |
| |
Prys, prys den Heer, en God van Israël,
Met zang en snaar-gespel;
Ja maakt hem groot, en loov steeds meer en meer,
|
|