|
| |
| |
| |
Den Veertigsten Psalm.
Op den Trant van Dathenus.
David voert Christus in, de kerk vertroostende, tegen alle rampen door syn voorbeeld, en voor haar biddende by syn Vader, dat hy haar syn genade onophoudlyk vergunne, en haar vyanden belette, en verniele. Paulus brengt dezen Psalm op Christus, Hebr. 10.
Na dat ik lang heb na Gods hulp gewagt,
In smart, en kommer, en elend;
Zo heeft zig God tot my gewend
En 't oor geleent aan myn bedrukte klagt.
Hy heeft door syn vermogen,
| |
| |
Uit 's doods poel my getogen,
En uit vervloekings slyk.
Hy heeft my, als zyn Zoon,
Die weldaad geevt een niewe pryzens-stof.
Veel' zullen zyn tot God bekeerd,
Als haar dit wonder werd geleert.
Van 's menschen heil komt God alleen de lov.
Die op den Heer vertrouwen,
En op geen menschen bouwen,
| |
| |
Maar die den Heer veragt,
En steunt op eigen kragt,
Het diep geheim van 't ewig raad-besluit,
En 't goed, dat God den mensche schenkt.
Verbystert elk, die daar aan denkt;
't Verstand staat stil, geen tong en spreekt het uit.
Godt slagt-vee voor te dragen,
Kan hem niet als mishagen,
Offer givt hem verstoort.
Heeft hy my 't oor doorboort.
God eischt van my geen givt, nog offer-veê,
Myn bloed alleen wischt zonden uit
Ik kom, gelyk Gods heil-woord luit,
Ik kom met lust, in 's zondaars droeve steê,
De heil'ge wil des Heren,
Is myn vreugd en begeren,
Ik heb dien steeds gedaan.
De straf-eisch van de wet,
Heeft my in 't grav gezet;
Maar 'k breng zo 't leven aan.
| |
| |
Ik maak, ô Heer! der vromen levens-recht
Aan alle volkeren bekend,
Ik toon, hoe gy bevredigt bent,
En hebt vervult, het geen 'er was voorzegd.
Ik houd niet op met leren,
En om myn heil-ampt, haart,
Doet, doet, ô Heer! den vromen altyd goed,
't Geen gy haar doet, dat doet gy my,
Ah! maak my in myn leden vry.
Verniel het rot, dat haar nog lyden doet.
Die doen my smarten lyden.
Ik zie geen eind van smart,
Hierom bezwykt my 't hart,
En beevt door slag op slag.
| |
| |
Verlos, verlos my, in 't bestreden volk,
Verhaast, verhaast uw' onderstand,
En breng haar vyand doch te schand.
Die tegen haar wett syn schend-zieken dolk
Doet doet hem schaamrood vlugten,
Nadien hy schept genugten,
Voor 't woeden, en het doôn,
Maar laat myn volk in vryheid roepen uit,
Maak, maak den naam des Heren groot,
Hy red den synen uit den nood,
Syn sterken arm werd door geen magt gestuit.
Zo lang myn leden klagen,
Heb ik haar smart te dragen;
|
|
Auteursrechtvrij