Lalbahadoer. Een fatale liefde

[p. 11]

Suriname in rep en roer

Toen bekend werd dat in de vooravond van donderdag 10 september 1953 op Meerzorg in het district Commewijne een zekere Lalbahadoer aan het moorden was geweest en er twee slachtoffers te betreuren waren, schrok heel Suriname op. Wie is die Lalbahadoer eigenlijk en wat heeft hem bezield zijn geliefde Silawatie en haar moeder, mevrouw Bethanie, dood te schieten en zelf de benen te nemen voordat de politie hem heeft kunnen arresteren?

De dagen en maanden erna bleef heel Suriname in de ban van dit gebeuren. Onder de mensen was dit het dagelijkse onderwerp van gesprek, inclusief allerlei speculaties en fantasieverhalen. De mofokoranti² draaide op volle toeren en de samenleving verkeerde in pure stress.

In de media werd gesproken van een ware angstpsychose op Meerzorg en eigenlijk in het hele land. De verblijfplaats van Lalbahadoer was immers onbekend en hij zou bij wijze van spreken overal kunnen opduiken, ook in de eigen achtertuin of op het landbouwveld. Als dat onverhoopt gebeurde, wat dan? Terugdeinzen zou hij dan zeker niet als hij - omwille van zijn eigen lijfsbehoud - nog iemand zou moeten neerschieten. Die algemene mening hield de samenleving in de greep en van echte rust was geen sprake. Men durfde 's avonds en 's nachts niet naar buiten. Als dat

2 Letterlijk: de mondkrant of het mondeling aan elkaar doorgeven van nieuwsfeiten; ook in de betekenis van geroddel

[p. 12]

noodzakelijkerwijs toch moest gebeuren, dan deed men dat in gezelschap van anderen. In de districten droegen sommigen 's avonds als zij naar buiten moesten een geweer, een houwer of een laathi³ om in geval van confrontatie met hem niet met lege handen te staan en om zich te kunnen verdedigen.

De schrik zat er goed in en de panieksituatie verplaatste zich van plaats tot plaats door het hele land, al naar gelang de berichten over de vermeende aanwezigheid van Lalbahadoer in een bepaalde omgeving of regio. Op een gegeven moment kreeg de situatie van onrust zelfs een internationaal karakter, toen het gerucht ging en de autoriteiten vermoedden dat Lalbahadoer het land zou zijn uitgevlucht en zich in Frans-Guyana zou ophouden.

De hele samenleving was er onrustig en angstig van geworden. Er werd ook veel op de politie gemopperd, omdat zij steeds maar niet bij machte bleek hem op te sporen en te arresteren. Bij de bevolking begon zij haar geloofwaardigheid te verliezen. Dat was gevaarlijk, want men moest waken voor het gevaar dat iedereen zelf het heft in eigen hand ging nemen.

3 Een in die tijd door veel Hindostanen gebruikt houten wapenstok van ongeveer twee meter lang en zeven centimeter dik.