Een Nieuw geestelick Liedtboecxken, ghetoghen wt den Ouden ende Nieuwe Testamente
(1593)–Claas Ganglofs–
AuteursrechtvrijNae de wijse alst begint.Tort v o Heer mach ic wel droeuich claeghen,
In desen daghen, in mijn eelent,
Siet hoe sy Ga naar voetnootaleggen, die loossen lagen
Gaen als die tragen van Godt gewent
O Heer Ga naar voetnootbGeeft toch in my seyt,
Omgort ons met der Liefden bant,
Staet an mijn syden, in mijn lijden
Laet my niet glijden van vwen handt.
Hout my vast Heer, op uwe paden,
Heel onbeladen, en niet beureest,
Laet my vroech vinden, v grote genaden
Wilt my ontladen, van droefheyt meest
O Almechtige God die mijn siel geneest
Die moet ick clagen mijn lijden swaer,
Laet my nz beswijciken noch om kijcken
Met Lots huisvrou so daer staet claer.
Laet my voort treden, door die woestijne mede,
Met Ioshua ende Kaleb vroom,
Als is hz Ga naar voetnootcwater bitter ende Slange bijte wreede,
Leyt myn in vreden, naet beloofde Lant
De volstandich strijt, die crijcht de croen
| |
[pagina 50]
| |
So dat betuycht des Heren woordt
Dus laet ons aenhouwen, met een vast betrouwen,
Sonder verflouwen, vrymodich voort.
Och Heer der Heeren, wilt my stryden leeren,
Al ben ick teere, met rou beuaen,
Gerechtige clere, war wel mijn begere
Nae uwen leere maeckt my bequaem,
Een lidt te syn aen u Lichaem
Te Ga naar voetnootawandelen so dat toebehoort
Op uwen Ga naar voetnootbpade, vroech en spade
Te Ga naar voetnootcdringen door die enge poort.
Die Ga naar voetnootdPoort is wyden, die ter Hellen leyt besyden,
So die Schriftuer ons claer vermelt,
Stelt v ten strijde, laet het swaert niet glijden,
Wilt hz quaet mijden, so behoutment felt
Want Godt heeft onse haren getelt,
Dus vreest doch niet gy cleyn Schaer,
Laet ons aencleuen, den Heer verheuen
Hy is ons gegeuen tot een Middelaer.
Och Vader van weerden, wilt my aenveerden,
Ick arm ellendich Creatur
Seer broos van aerden, ende cleyn van waerden,
Sterckt my O Heer tot alder wr,
Myn Vleys dat maeckt myn so suer
| |
[pagina 51]
| |
Dat claech ick v O Vader goet,
Wilt mijn aenschouwen, met v Geest bedouwen.
En mijn niet onthouwen v ghenaden soet.
Wt ghenade, O Heere wilt tot mijn waert keeren,
In mijn vorseeren, en tegenspoet,
Want wat ick nu lijde, tis om v leere
Dus sterct my Here Ga naar voetnootamijn geloue goet
Voor valsche leere, my doch behoet,
Die daer coemen in een heiligen schijn,
Och Heer van machte, bewaert met crachte,
Israelsche slachte tot allen tyden.
Laet my oprecht treden, als een van uwen Leeden,
In uwen seeden, en geboden meest,
Als Abraham deden ende Iacob mede
In vreemde steden hielden sy haer feest
Sy betrouden op v Heer, heel onbevrest
En Ga naar voetnootbgeloofden aen die beloften schoon
Dus laet ons nae iagen, vry onverslaegen,
Om Godt te behaegen, soo vercrijcht men die Croone.
Mijn hert is O Heer, bedrucket bedroeft soo seere,
Met sorge en met swaeren last,
Tor desser vrede, hoe lang salt noch duiren
| |
[pagina 52]
| |
Dat ick aldus moet truren, sijn des lijdens gast,
V hant heeft myn hert angetast,
Dit Cruys, dat valt mijn Vleys wat swaer,
Treet nz in rechte, met uwen knechte,
Bewaert mijn slechte in v waerhz clar.
Al moet ick nu gaen doolen inde wouden,
Al dinck dat heeft doch sijnen tijt,
Waer soude mijn dan moegen onthouden
Waer ick o Heer v waerheyt quijt,
Dat vleys dat doet my menigen spijt
Daer toe die boosen Vyant raet,
Och Heer van crachten stuert mijn gedachten,
Dat ick met machte mach schuwen quaedt.
O, Princelijcke Heer, daer hoch van waerden,
Laet my volheerden tot inder doot
Hout my in v leeren, dat bid ic v o heer
Want dat is mijn begheren, mijn Coninck groot,
Met deen Propheet claech ic minen noot,
Wilt gy die sonde toe rekenen zwaer
So moste wy steruen, v Rijcke deruen,
En niet beeruen die blijtschap claer.
Hiermede wil ic myn hert tot u gaen wenden,
Wt groot ellende, dicht ick dit Liedt
Wilt uwen geest, my tot een troster zenden
Tot v heef ic mijn henden in dit v’driet
Want sonder v o Heer so ist al niet
| |
[pagina 53]
| |
Wat beroemt gy nv, o Aerde en As,
Valt den Heer te voete, met Magdalena soete
Wast zijne voeten, mz tranen ras,
Oorlof hiermede van dese saken
Diet liedt ginc maken, was inde proef gestelt
Om de waerhz most sy veel droefheyt smaecken,
En gaen versaeken, so Christus v’melt
Die Ga naar voetnootaeen vleys met haer was getelt
Die was het vleys een sware cruys,
Maer den Bruydegom gepresen
Most die Liefste wesen,
Soud sy na desen, tot hem comen te huis.
|
|