Een Nieuw geestelick Liedtboecxken, ghetoghen wt den Ouden ende Nieuwe Testamente

[Waect op met vlijt, wie dz gy syt,]

Nae de wijse, Rijst wt den slaep, nu niet meer en vaeckt, na vruechde haect, t Rijck.

Waect ^bop met vlijt, wie dz ghy syt,
Tis meer dan tijt,
^cneemt geen respijt,
Siet dat gy ^duwen hert besnijt
Van de ongehoorsaemheden,
Dus ^ereynicht v van twist ende nijt
V ^fSiel beurijt, voor dat groote iolijt
Denct om de vruecht die eewich v’blijt
Tot ^gGods maeltijt in te treden,
Want wy sijn daer al gebeden.

Wy syn gebeden tot onser baet

Dit wel verstaet, niet met en v’smaet
Maer met den Knechten geerne gaet,
Geen ^honschult soeckt te maecken,

b Isa. 60 Eph. 5

c Syr. 4

d Ier. 1. 4 Deut. 10 Col. 2

e Esa. 1 Ier. 4 Iac. 4

f Gon. 19 Apoc. 18 Esa. 68

g Matt. 22 Luc. 14

h Matt. 25

[p. 54]

 

Maer wie hem ontschuldicht door Huwelick staet,

 

^aNae zijne Comanschap gaet, of sijn Acker besaet,

 

En daer door sijn beroepen verlaet,

 

Als sy meenen in te raecken,

 

So salse die ^bHeere versaecken.

 

Wijckt van my ick heb v noyt gekent,

 

Ghaet int eewich torment, want ick hadde gesent,

 

Tot v mijn Knechten excellent,

 

Dien hebt gy ^cgaen versmaeden,

 

V Aensiet vande Waerheyt gewent,

 

Oock mijn present, soo is dit endt,

 

Dat ghy moet gaen in groot ellendt,

 

Want den ^dtijdt daer van genaden,

 

Is al verlopen gy coemt te spaede.

 

Dus Mensche denct na het woort vermelt,

 

Tis al vertelt wat daer al gelt,

 

Hoe die Bruidsgenoten moet sijn gestelt

 

Wy hebben geen onschult te maken

 

Hierom ^edringt al aen met gewelt,

 

Als een vroom helt, so behout men het Velt

 

want diet nv v’smaden sal worden gequelt

 

Gods ^fAuontmael niet smaken

 

Sint niet beclaechelicke saecken.

 

Die oncosten syne doch al gedaen, dus laet on gaen,

 

Maer salmen bestaen,

a Luc. 14 Pro. 1

b Matt. 25 2. Cor. 6 Heb. 2 Psal. 45

c Matt. 22

d 2. Cor. 6 Heb. 12

e Matt. 7 Luc. 13

f Luc. 14 Matt. 22

[p. 55]

 

So moetmen hebben een bruilofts cleet aen,

 

Op datmen niet en hooren,

 

Wie heeft u geroepen saen, dus onbequaem

 

^aHierbinnen te gaen, pijn en smart sal v bevaen

 

V mach geen vruecht oorboren,

 

En wist ghy die niet te voren.

 

Als die laetste geroep sal worden gedaen

 

V ^bBruidegom saen die coemt daer aen,

 

So sullen die Wysen zijn wel beraen,

 

Maer die Dwasen niet te deegen,

 

En sullen spreecken na schrift vermaen,

 

Wilt ons ontlaen ^cmet v ooly bystaen

 

want ons lampen willen seer haest vtgaen,

 

Maer sy geenen troosten cregen,

 

Want tsal so nz sijn gelegen,

 

Want een yeder tis claer sal sijn eygen last daer

 

Moeten ^ddragen vorwaer tis licht swaer

 

Dus hyebt acht op de schriftuer eerbaer

 

Wat sy claerlik gaet vermelden

 

Het ^eKint en sal niet staen vor den Vaer,

 

Noch geen moeder eerbaer, voor een van haer

 

Tsy vrucht of in druc lijden swaer

 

Noch schoon spreken sal daer niet gelden

 

Al wo9rt die weinich bedacht seer selden.

 

Het staet toch clar voor Got int licht

 

^fDiet al dorsichrt, dat mach doch nicht

 

Tsy cleyne Maete of valsche Wicht,

 

Voor den Rechter syn verholen

 

Die Schepel vermindert syn waech te licht

 

Van sulcx ycht, syn naesten ^gbedricht,

a Matt. 22

b Matt. 25

c Mar. 25

d Gal. 5

e Hes. 18. 14

f Psal. 159 Ier. 17 Heb. 4

g 2. Thes. 2 Luc. 21 2. Thes. 1 2. Cor. 5 Gal. 6 Matt. 25

[p. 56]

 

Het is Gods woort niet mijn gedicht,

 

Tis niet minder als gestolen

 

Een oprecht handel heft God beuolen

 

Dus Mensche neemt war, hout goede wacht,

 

Siet wel bedacht, slaet hier op acht,

 

Dz de Heer sal coemen mz groter cracht

 

Als een brandende vier ontsteken

 

Voor hem moet coemen dan alle geslacht

 

Elc inz synen dracht, v’staet Gods macht

 

Die eewige pijn, den toorn onsacht

 

Aen dien dat hy sal wreken

 

En is niet wt te spreken.

 

Mer tot ^azijn bruyt bereit, hoort dit bescheyt

 

Sal worden geseyt, nu sal al v leydt

 

V truiren v suchten, om mijn geschreit

 

In ^bBlijtschap gaen verkeren,

 

Ick sal v becleden met mijn claerheydt

 

In gerechticheit, want gy hebt verbeit

 

Na dese beloften met lijdtsaemheyt

 

^cGaet in gy sult triumpheren

 

Eewich met my domineren.

 

In cort besluyt endt ick dit Liedt

 

Elck wel toesiet, dat by ons doch niet.

 

Tot v, ghy die nu

 

^dMaechden heet

 

Geen ydel dwaesheyt wort beuonden

 

Als ledige Lampen, men geen brant en siet

 

Vaet dit bediet, wat Christus gebiet,

 

Te spade gelopen en helpt niet,

 

Laet ons dit wel doorgronden,

 

Ons te bereyden tot alle stonden.

a Psal. 45 Esa. 5

b Ioan. 16

c Matt. 25

d Matt. 25 Pru. 1 Matt. 25 Luc. 12 3. Reg. 1 4. Reg. 23 3. Par. 6 Heb. 12

[p. 57]

Matth. 22. Het Rijcke der Hemelen is gelijck een Koninc die sijn Soon een Bruyloft bereyt, ende sant syn Knechten wt, dat sy die Gasten tot der Bruyloft souden roepen, welcke Soon is Christus Iesus, ende sijn Bruyt staet tot synder rechterhant, in enckel costelic gout, Psal. 45. En is becleet met der Sonne ende die Maen onder haeren voeten, En heeft een Croon van twaelf Sternen op haer hooft, Apoc. 12. Ende die haer ghemaeckt heeft, dat is haeren Man, Heere Zebaoth is sijnen Naem, Esa. 54. Want die de Bruidt heft, die is de Bruidegom, Ioh. 3. Dese heeft syn Knechten wtgesonden, Matth. 10. Op dat sy een yeder (niemant wtbesondert) souden laeten weeten, dat hem een yeder soude bereyden, om tot die eewigte blijtschap te coemen.

Gaet ende leeret alle Volcke Matt. 28. Marc. 16. Gaet heenen op die straete, ende roeptse alle ter Bruyloft die gy vint, Matt. 22.

Want het is nu alle bereit. Luc. 14.

Maer wie v niet ontfanckt, noch uwen reeden niet en hoort, Soo gaet wt dien Huyse ofte Stadt, ende schudt dat stof van uwen voeten, want het sal den Lande van Sodoma ende van Go

[p. 58]

morra verdraechlijcker wesen inden Dach des Oordels dan dier Stadt, Matth. 10.

Want van alle die daer genoedicht syn ende haer geweygert hebben, en sullen mijn Maeltijt niet smaecken, Luc. 14.

Want wie mijn veracht ende mijn woorden niet en ontfangt, die heeft een die hem oordeelt, Dat Woort dat ick gesproocken heb, dat sal hem oordelen inden laesten dagen. Ioh. 12.

Maer wie myn Woort hoort, ende gelooft hem die my gesonden heft, die heeft dat Eewige leuen, Ioh. 5

Want salich sijn die Knechten, die welcke die Heere als hy coemt, waeckende vint. Luc. 12.

Voorwaer ick segge v, dat hy hem sal opschorten, ende sal se ter Tafel setten, Luc. 12.

Dan sullen syn Knechten eeten, ende die anderen sullen honger lijden, Vrolijck syn, Ende die ander sullen truyren, ende drouich wesen. Esa. 65.

Sijn Knechten sullen dat nieuwe Liedt singen, ende seggen:

Laet ons verblijden ende vroolick syn, want die Bruyloft des Lams syn

[p. 59]

gecomen, ende sijn Huisvrouwe heeft haer bereyt gemaeckt, Ende haer is gegeuen te kleyden met witte syde, die Rechtuaerdichmakinge der Heiligrn, want salich syn die tot den Auontmael des Lams geroepen syn. Apoc. 16.

Dan sullen de Rechtuaerdige blincken als de Sonn in haers Vaders Rijc. Matth. 13.

Ende haer blijschap en sal niet van haer genomen worden. Ioh. 16.

Terwijle dat wy alsoodanige beloften hebben, so laet ons, ons seluen reynigen van alle beuleckinge des Vleys, ende des Geest, ende voortvaren met heylicheyt, inder vreesen Godsm 2. Corin. 7. Op datwy nz als die onbereide knecht beuonden en worden, die geen Bruyloft Kleet aen en hadde. Matt. 22. Want ick coem, seyt hy, als een Dief, salich is die, die waeckt, ende zijn Kleedinge bewaert, op datmen syn schande niet en siet. Want wy moeten doch al voor den Rechterstoel Christi verschijnen, op dat een yeder in sijnen Lichaem ontfangen sal daernae dat hy gedaen heeft, het sy goet of quaet, 2. Cor. 5.