Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
Auteursrechtvrij
[pagina 124]
| |
Stemme: Ie souffrirez Philis sous vostre Empire.OP eenen nacht als Joseph soud' rusten
Weckte den Enghel hem metter spoet.
Den Enghel.
O Ioseph vriendt en wilt niet beyden,
Ghy moet gaen leyden ,, Maria soet,
Dat Maeghdeken van Godt soo seer bemindt
Moet naer Epypten met haer liefste kindt.
2. Herodes doet veel kinders vermoorden,
Den kleynen Iesus soeckt hy voorwaer;
Maeckt u ghereet om te vertrecken,
U Bruydt wilt wecken ,, gaet ras tot haer,
Bereydt u Ezelken, ghy wordt bespiet,
Spoeyt u uyt Bethleem eer u jemandt siet.
| |
[pagina 125]
| |
Ioseph.
3. Ioseph die riep Maria vriendinne,
Op mijn beminde, wy moeten gaen,
Herodes wilt u kindt vernielen;
Die traentjens vielen ,, van stonden aen
Op't kindeken dat lagh op haeren schoot;
Sy dacht moet ghy alree vlieden die doot.
4. Sy sat op't Eselken vol onghenuchten,
Het zweert van droefheydt door-sneedt haer hert,
Door berghen, bosschen en valleyen
Moesten sy rijen ,, wat droeve smert';
Als't kindeken soo bitterlijcken kreet
Door koud' en onghemack dat hy daer leet.
5. 't Was inden winter dat dees goey liekens
Vluchtende waren Herodes gheweldt,
Haghel en sneeuw hun dickwils quelden,
Den windt ontstelden ,, hun in het veldt,
| |
[pagina 126]
| |
Nochtans was hun de vrees de meeste pijn,
Van te verliesen het kindeken kleyn.
6. Maria had' arm doeckskens gheladen,
Ioseph die leyden sijn Bruydt ghetrouw,
Marias hert was vol van sorghen,
Om't kindt te borghen ,, den wegh was rouw,
Maer't kindeken dat sy in d'armen droegh,
Koelden haer droefheydt als het haer beloegh.
7. Hoe dickwils druckten sy't aen haer herte,
Hoe menigh-werven heeft sy't ghekust,
Als sy die traentjens sagh in d'ooghen,
Gingh sy's af-drooghen ,, en songh sus, sust,
Na, na, na, na, mijn liefste kindtjen teer,
U onghemack in't vluchten doet my seer.
8. Menigh-mael nam die Maghet verheven,
Die stijve handekens in haer handt,
| |
[pagina 127]
| |
Sijn wanghskens blauw deden haer kermen,
Om hem te wermen ,, sy niet niet en vandt:
Voorwaer haer droefheydt blijft ons onbekent,
Maer Iesus was al haer contentement.
9. Soo sy passeerden d'af-goden vielen,
Want haren Godt bekenden sy,
Gheluckigh magh ick u wel noemen,
Wilt u beroemen ,, Egypten vry,
Dat ghy ghenietende waert dien schat,
Die in een kindt die Godtheydt heel besat.
10. Schoon Koninghin, en suyver Princersse,
Heylighen Ioseph bewaert my nu,
Leert my in tranen en in suchten,
Die sonden vluchten ,, dat bidd' ick u,
Ick wensch', ô Eselken, met al mijn kracht,
Te moghen draghen uwe soete vracht.
|
|