Het gheestelyck minne-voncksken der Godt-minnende zielen
(1687)–J. G.–
AuteursrechtvrijStemme: Mon coeur ne scaura plus.O Ioseph goeden vriendt, siet den Hemelicken Vorst
Dit kindtjen goddelijck hiet schudden ende beven,
Leght stockskens vvat by een, en doeckskens vvarm vvilt gheven,
| |
[pagina 25]
| |
Dat ick dit kindtjen kleyn magh gheven eens die borst.
2. Maria met ootmoedt nam haer lief kindtjen soet.
Seer vriendelijck gaf sy't een mammeken met lusten
Maer hadt ghy eens ghesien hoe dickvvils sy hem kusten,
't Ghedencken maer alleen my heel verblijden doet,
3. Ioseph den ouden man begonst dit kindtjen teer
Te vvieghen in den arm, hy songh na, na, met vreughden,
Dese persoonen dry hemel en aerd' verheughden,
De kribbe vvas de vviegh van dien grooten Heer.
4. De Engheltjens met vlijdt sooghen heel blijdelijck
Glori' den grooten Godt, die vveerdigh is aenbeden
Den mensch van goeden vvil moet hebben peys en vreden,
Die Herders quamen aen met liefde vvonderlijck.
5. Sy vielen plat ter aerd' in diep' oodtmoedigheydt,
Door liefde vvaren schier die vvoorden hun benomen,
Sy sijn al soetelijck aen't kribbeken ghekomen,
Elck een sijn speeltjen sloegh met alle neerstigheydt.
6. Moesel en rommel-pot, de luyt, de fluyt, de lier,
Die velen al-te-gaer sagh-men hun 'tsamen voeghen,
| |
[pagina 26]
| |
Hun giftjens gaven sy om 't kindtjen te ghenoeghen,
Voor-vvaer den armen stal vvas vol hemels plaisier.
"7. Allé alleluja songhen sy voor en na,
Sy seyden liefste kindt voor luttel tijdt vvy scheyden.
VVy gaen ons schaepkens maer eens dryven naer die vveyden,
Dan komen vvy vveerom singhen alleluja.
|
|