Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen

Het CXV. Liedeken vvt den selfden capittel op de vvijse, Ick heb ghedraghen vvel seuen iaer.

^+
+
Eer dat ick wert verleyt in mijn iuecht//
Soo socht ick de wijsheyt en rechte duecht// Met mij-
ne ghebet// Sy quam altemet// Dijs Godts wet//
my het hert verhuecht.

Mijn hert verblijt hem nv ouer haer,

Ick hoordese ende namse aene daer,
Doen leerde ick wel// ende nam toe seer snel,
Tgroot ghequel// viel my niet soo swaer.

Daerom soo danck ick die eewich leeft,
Die gheen die den mensch de wijsheyt gheeft, ⁺
En ick nam voor my// daer na te doen vry,
Schandt wijckt aen sy// daerse aencleeft.

Mijn hert dat heb ick na haer ghewent,

Ick hief op mijn handen na tshemels tent,
Doen wert mijn ghesicht// door wijsheyt verlicht,
Het dwaer ghedicht// dat heb ick bekent.

+ Vander vvijsheyt.

+ Stichtelick

+ Pro. 2. a

[p. 214]

 

Met ernst heb ick oock na haer ghestaen,

 

Sy en ick werden oock een seer saen,

 

Ick vantse seer reyn// ken salse certeyn

 

Niet achten cleyn// noch van my slaen.

 

 

 

Mijn hert heeft seere naer haer verlanght,

 

Het danct Godt van tghene dat nv ontfanght,

 

Want theeft nv gheuat// een costelijck schat//

 

Hy proeft recht dat// diese hier aenhanght.