Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen
(1565)–Johan Fruytiers–
Auteursrechtvrij
[pagina 179]
| |
 gheschapen// En wtghebreyt al door sijn stercke hant//
Den sneeu die valt door twoort een seer sterck wapen// Ga naar margenoot+
Met wonder schuert die lucht door t'blixems brant. Ga naar margenoot+
Den hemel gaet op en de wolcken sweuen,
Ghelijck een voghel sijne wieken slaet, Ga naar margenoot+
De wolcken worden door sijn cracht ghedreuen,
Den haghel ruysschende daer dan wt gaet.
D'aertrijck verschrict door het gheluyt van donder, Ga naar margenoot+
Seer groote berghen beuen oock voor hem, Ga naar margenoot+
Den suyden wint die wayt seer soet besonder, Ga naar margenoot+
Den noorden wint blaest met een stranghe stem. Ga naar margenoot+
Ghelijck de voghelen hier vlieghen snellijck,
Soo went hem hier de wint, den sneeu hy waeyt,
Deen door het ander t'valt te hoope fellijck, Ga naar margenoot+
Ghelijck Godt met sprinckhanen d'aerdt bezaeyt.
Sy is soo wit al door des Hoochsten seghen,
Dat sy des menschen ooghen hier verblint,
Thert dat verwondert van soo vremden reghen,
Den welcken son-schijn van sijn cracht ontbint.
Hy stroyt den rijm op aerdtrijck hier beneden
Ghelijck als sant, en weder als het vriest Ga naar margenoot+
Soo werdent ijstacken seer sijn besneden, Ga naar margenoot+
Als een spiesijser twelck haest cracht verliest.
Alst noortlijck waeyt, en int iaer wert later,
| |
[pagina 180]
| |
Soo waeyt hy ouer de riuieren saen,
Ga naar margenoot+ En twort ijs vlieghende ouer twater,
Het welck hy als een harnasch dan trect aen.
Ga naar margenoot+ Hy can hier het gheberghte oock verderuen,
En de woestijn verbrant hy oock seer cort,
Alle dat groen is dat doet hy hier steruen,
Ghelijck een vier het welck seer saen verdort.
Daer teghen can een dicke neuel helpen,
Ga naar margenoot+ Ende den daeu die coel valt en nat,
Ga naar margenoot+ De groote hitte can hy weder stelpen,
Ende sijn vetticheyt verquicket dat.
|
|
