Ecclesiasticus of de wijse sproken Iesu des soons Syrach. Nu eerstmael eurdeelt ende ghestelt in Liedekens, op bequame en ghemeyne voisen

Het LXXV. Liedeken in het selfde capittel op de vvijse, Recht my Heer ende grijpt mijn sake aen Psal. xliij.

^+
+
+ DEn buyck neemt tot hem hier den spijs// doch gaet
d'een d'ander te bouen//
Ghelijck een tongh t'wiltbraet wort wijs// en door
den smaeck sulcx can louen// Soo merct hier een verstandich
⁺ hert valscheyt die int woord: ghebruyct wert// [Dees
sy van v verschouen.]

De mensch die oyt bedroch voort brocht

Die can in ongheluck bringhen,

+ Huyslijck.

+ Schoone leeren.

+ 1. Co. 1. b

+ Schoont vvoorden sonder meijnen.

[p. 145]

 

Maer een man die wel is versocht

 

Wapent hem teghens dees dinghen,

 

Een moeder heeft den sone lief,

 

Nochtans crijght somtijts bet gherief

 

Een dochter, liefd can dwijnghen.

 

 

 

Een schoon wijf verblijt haren man,

 

Niet lieuers mach hem oock wesen,

 

Is sy vriendlijck en vrome dan,

 

Wie verghelijct hier dan desen? ⁺

 

Een huysvrou die tgoet bringht tot nut

 

Sulck een trou hulpe veel beschut,

 

Haer troost die wert ghepresen.

 

 

 

Waer ghy hier gheenen tuyn en vint,

 

Daer verwoest het goet hier seere,

 

Daer haer gheen vrouwe onderwint

 

Het huyswerck, en hout in eere,

 

Gaet het den huyswaert onghefaelt

 

Ghelijck een die daer gaet verdwaelt,

 

Dickmael valt waer dees leere.

 

 

 

Ghelijck men hier niet en betrout

 

Een roouer diemen siet sluypen

 

Van d'een stadt in die ander stout

 

En in veel plaetsen gaet luypen, ⁺

 

Soo wort wantrout de man opt lest

 

Die hier en heeft gheen eyghen nest,

 

Hy moet dickmael vercruypen.

+ Van een vvrome vrouvve.

+ Eyghen heert,, is gouts vveert,,