Tot den rymenden Leser.
V Rome rijmenden leser const,, rijcke,
In al het gene dat v hier liefde veur-draecht
Gheen scherp oordeel, maer lieuer ionst,, blijcke
Ist dat ghy iet vint dat v eenichsins mishaecht:
T'mach wel sijn datter sal werden gheclaecht
Ouer rediten die binnen de vyftich staen
Antwoordt doch voor my wort den waeromme gheuraecht,
Dat sanck, dicht, en schrift hebben dit ghedaen
En besonder textuolghinghe moet veur al gaen,
Dan tis ghemijt in elck liedt. Noch wort ghebeden
Ist dat iemant van t'letterken .t. doet vermaen,
Seght tis achterghelaten deur reden:
Brabant prijst sulcx, maer veel andere steden
En oock landen en ghebruycken dat niet.
Isser nv enich dicht niet wel ghesneden
Of iet anders deur versamenis gheschiet,
Dit weet ick wel dat ghy niet scherp in en siet:
Maer andere weet ick sullen daer op spreken,
Die Linx ghesicht hebben vindense iet
(ia Argos ooghen) in eens anders ghebreken:
By mollen wordense te rechte gheleken
In eijghen ghebreck daer sy gheen quaet in mercken
Den balck en siense in heur ooch niet steken:
Maer die splinter wel in huer broeders wercken.
Nu liefde lydt sulcx: Godt wil hun stercken
Dat sy dit tienmael beter moghen maken,
En sijnse meesters, dincken sy ware clercken:
Doen syt: voorwaer ander luden saken
En sal haer vonnis soo haestich niet laken,
Maer sy sullen houden in hun ghedacht
Die haestich vonnist, wort vermetel gheacht.
Auteursrechtvrij