Momusklanken. Gedichten in 't Maastrichtsch, Nederlandsch en Fransch

[p. 37]

Allemans-vrund,
(E leedche).

Mene snijder zag verleieⁿ:

‘Mer Menhier! wal weurt geer dik!
Al eur kleier moot ich wijen,
Mer dat is verschrikkelik!’
En heer had neet euverdreven;
'ch Weet woevan die dikheid kump,
'ch Zal uch men remedie geven,
Dat tan eeder 't zijnt tr'oet nump:
Es keend lierden ich e veerske
Wat ich sintert noets vergeet:
Doeg den plich^t nao béste weet,
Meui dich métte and'ren neet!

[p. 38]

 

Weurd um mich ouch koed gesproken,

 

Ich doon of ich niks verstaon;

 

Heet iemand ze woord verbroken,

 

Dao trék ich mich niks van aon!

 

Niemand huurt mich oets chokeeren

 

Oppe zon of 't regenweer;

 

't Kaan mich ouch neet chagerneeren

 

Dat de beúrs geit op of neer!

 

Es keend lierden ich e veerske - etc.

 

 

 

In de politieke twiedrach^t,

 

Zwijg ich stil en zék gei woord;

 

Ruizing is niks wat mich aonlach^t,

 

'ch Bin mét eederein accoord.

 

't Geld kaan mich ouch neet veúl scheelen

 

't Leefste blijf ich wat ich bin,

 

Riikdom zou mich gauw vervelen

 

Aofguns^t kaan bij mich neet tr'in!

 

Es keend lierden ich e veerske - etc.

 

 

 

Déks bezien mich schoen jong vrouwen,

 

Wat van alles dinkeⁿ deit,...

 

Mer toch tusscheⁿ dat en trouwen

 

Is ten aofstand hiemelsbreid!

 

'ch Zeen de duifkes geere speulen

 

Vol gelúk en leefdesvreúg^d;

 

In men hart, dao zit geveulen

 

Wat veur and'reⁿ zich verheúg^t!

 

Es keend lierden ich e veerske - etc.

[p. 39]

 

Veul lui ziin neet die mich haten,

 

Dao's ouch gaar gein reîe tou,

 

Want tat kaan hun tot niks baten

 

Dao 'ch et hun vergeveⁿ zou!

 

Dat men vrun, woe 'ch moot van scheîen

 

Es men léste oor ins sleit,

 

Mét 'ne stein me graaf bekleien

 

Woeop tat te lezeⁿ steit:

 

‘Es keend lierden heer e veerske,

 

‘Wat heer noets vergeten heet:

 

‘Doeg den plich^t nao béste weet,

 

‘Meui dich mét de and'reⁿ neet!

 

 

 

Laurent Polis.