Momusklanken. Gedichten in 't Maastrichtsch, Nederlandsch en Fransch(1883)–G.D. Franquinet– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 34] [p. 34] Et vreugjaor. Wie prachtig steit et veld in kleuren; Wie hartverkwikkend schijnt de zon! 't Hielal verneuit zen levenskrachten In 't vuurbad van de gouwe bron. Dao kroent zich eeder boum mét blajer, Dao vúlt zich eeder bos mét zaank; Den hiemel dee lacht d'eerd noe tegen En d'eerd die schikt em lof en daank [pagina 35] [p. 35] De beek, die gist'ren laog bevroren, Drijft ronkend aof wie vleuiend glaas; De balsemreuk van d'ierste blommen Klump op van oet et golvend graas; De goudkapel, de bij, de vogel, Dat vluigt en speúlt te weeg al rond; Alles verblijdt zich noe te leven Zoe in de locht es oppe grond. De mins stikt ouch de kop nao boven En staart zich op zen schatten blind; De geist van God dee veult er wêien In eeder wallem van de wind; Er is van kauw neet mie gekrompen, Ze blood steit neet mie stél en stiif, Et vleuit em roeschend door zen aojers, En 't hart dat sprinkt em in ze liif. Bedwellemp door et riik geneeten Trêit er al stél en zwigend voorts En schúpt te locht die em omkrunkelt Mét opgeruimde en volle boors; En oppe groos van d'iersten heuvel, Woe heúm zen wandeling nao leit, Zinkt heer godvrúchtig op zen knejen, En klump zen daankgeveul dat beit: ‘Triomf, onsterfelikke Leefde, Et is tiin macht die 't aal bezielt, Die deit herbleuien en herleven Al wat ten tiid krinkt en vernielt, Die noets en wereld liet oetsterven Zonder en nui doen op te goon En altiid door volmaakter werken Zich deit erkinnen en verstoon [pagina 36] [p. 36] Triomf! onindelikke wiisheid, Die alles héls in ze verband En et bestiers nao vaste wétten Van aon de mins tot aon de plant. 't Is tine geist, hoeg Opperwezen, Dee zweeft door 't onbegrensd Hielal En veur 't begin tot nao et einde Geweest is, is en bliven zal. Th. Weustenraad. (Oet 't onoetgegeven gedicht: De beiweeg nao Scherpenheuvel.) Vorige Volgende