|
| |
| |
| |
Adieu aon den auwe Momustempel, op 3 April 1883.
Et is gedoon! de zaak is noe veur vast besloten,
Noets weurd de wereldsgaank in zene loup gestuut!
Onnudig wier de traon van spiit of leid vergoten,
Veuroet! zoe sprikt ten tiid, den tiid dee niks ontzuut!....
Den tiid, verschrik'lik woord, oet d'ieuwigheid geboren,
Den tiid dee altiid rolt en um zich plant en mêit,
Dee in chagrijn zoe lang, in vreúgd zoe kort kaan dooren,
En op wat neet mie is weer veur de toukomst zêit!
Deen tiid, dee mét zen macht alum kan kommandeeren,
Heet zinen iiz're wél ouch Momus opgelagd;
Den tempel woort te klein, de leden móst me weeren,
Veuroet, dat heer verdwijnt! want stélstand dat is nacht!
Veuroet, altiid veuroet! zoe heet ten tiid gesproken,
| |
| |
Eus ieuw is vrund van leecht! Woe leecht is, dao's gelúk!
Weg métte duusternis, woe in geer hei gedoken,
Wie in e mierennést verstikt en blijft gedrúkt!
Woe ziin ze toch die daog, wat ziin ze lang vergeten,
Wie, van Sint-Pieter oet, Momus de stad in trok?!
De Hélstraot, dao woort toen zier plechtig in gezeten,
Dao woord door gekheid, geist, Mastreecht naotou gelokt....
Mer pas had Charlequint deen optocht wiit geprezen,
De ierste perel nog aon Momus-kroen gebracht,
Of daad'lik woort mét recht deen tempel aofgewezen,
En Momus tuinde toen zen ierste levenskracht.
Et plein woe eus Mastreecht hoeveerdig kaan mét priken,
De Vriithof, die schoen plaots, ze waos den tempel weerd!
Die keús waos good gedoon, dat móst al gauw dr'oet bliken,
Den echte Momusgeist waos dao gëinstalleerd.
Tot twie maol heet me sints de múr al doorgebroken;
Iers waos mer eine zaol, me naom daonao de gaank,
En eind'lik zeker nacht, wie 't blood get waos aon 't kooken,
Woort van den twiede zaol de scheidsmoer aofgedaankt!
Da's ouch neet mie genóg!.... Wat zal me noe beleven?
Gedwongen door deen tiid, dee mer veuroetgaank vraogt,
Weurd aon de Momezij en tempelhoes gegeven,
Zoe groet, zoe schoen, zoe riik, es oets Mastreecht get zaog.
Deen tempel maakt us gruuts, jao gruuts door de gedachte,
Dat heer weurd opgebouwd oet leefde veur de zaak,
Oet eigen beúrs en geld, mét eigen wél en krachten
Van vrun, die hart en geist tot Momuskinder maakt!
Mê wie groet ouch de pracht woemét me zal goon bouwen,
Wie veúl gereef en plaots ouch 't nui lokaal belaoft,
Wie zier dat niemand 't zich oets later zal berouwen,
Dee dao, tot Momusglans, ze pénningsken aon gaof,
Toch rolt mich nog en traon, 'ch bekin et, langs de wangen
Noe, dat ich veur altiid dee zaol verlaoten gaon!
| |
| |
'T is zeker dat heer veúl, zier veúl leet te verlangen,
Dat lijdt gein tegenspraok, en ich num geeren aon
Dat Momusglorie lang 'nen tempel móst bewoenen
Dee weerdig ouch dee naom van Momus-tempel is..........
Mer toch nog zal gei goud, gein spiegels en gein kroenen
Belétten dat meschien dee zaol ins weurd gemist!
Zal de gezélligheid, die moojer van de vreúgde,
Die hei genésteld waos, hei in dit damp'rig oord,
Zal ouch dee gooien 't hoes, woein me zich verheúgde,
Us volgen nao 't Paleis, woenao verlankd zoe woort?
Deen houp van souvenirs, die schoen herinneringen
Van Momus-jubileis, die alle éllef jaor
Us hei oet hart en boorst et Momus-leed hoort zingen.......
Verhuist dat ouch mét us? Verhuist dat aal te gaor?
Veer willen 't hopen! jao, de glorie maag nog klummen!
Ins zal dat nui lokaal ouch weêr te klein goon ziin,
Daan zal de Momezij de Vriithof mooten nummen.........
God wèt, dan lacht mét us eus naogeslacht meschien!!
En noe, veur good adie! et ougenblik van scheien
Is tao; ze stoon al klaor, zij mét hun hart van stein,
Die in 't vernielingswerk zich blindelings verblijen!
Wat zouwen zij ontzien? 't ziin brikken mer op ein,
Auwd múr, auwd hout, die 't biil, mét zeker hand gedreven,
Tot puin en stúp herleidt! Get stúp.... en weg is aal!!
Geer Momuskinder, die mét mich deen daag beleven
Woe op veer veur 't lést nog zien eus auwd lokaal,
Laot uch tot op et boord eur glazer vol noe schinken,
Dat us dees léste oor vindt lustig allemaol,
Laot, vrij van zúrg, vol vreúgd, us oppe toukomst drinken,
En roopt nog ins mét mich: Adie! doe auwe zaol!!!
|
|
Auteursrechtvrij